دغدغه....

این رفیقمون ازون آدماس که دغدغة رزق حلال داره. معمولاً هر کاری رو که قبول می‌کنه چند برابر انتظار کارفرما یا ناظر یا هرچی، بازدهی داره؛ خلاصه خیلی آقاس. میگه فلانی یه مقدار پول لازم دارم (با یه صدای ناراحت و محزون و مرتعش) بعد تعریف می‌کنه که یه نفر ازش پول خواسته که نمی‌تونه بهش بگه ندارم. پول خودشم کافی نیست. بعد تعریف می‌کنه این آدمی که پول خواسته ازون آدماس که نمیشه بهش گفت، نه. بعد تعریف می‌کنه چه آدم آزاده‌یه که به خاطر این که زیر بار هر شرایطی نمیره چه می‌کشه.
بعد تعریف می‌کنه از رفیقمون که به خاطر اینکه خانم فلانی که شأن و منزلتش از حیث تحصیل و شرایط خانوادگی و خیلی چیزای دیگه خیلی بالاست اما اونم چون خانوادگی زیر بار هر شرایطی نمی‌رن تن به سرایداری داده، چقدر گریه کرده.
بعد میگه اگه بدونی چه آدمی ازم کمک خواسته. بعد دوباره آآه‌ه‌ه‌ه‌ه‌ه‌ه.
آدمایی که یه جورین که نمیشه بهشون گفت نه، خوبن
آدمایی که زیر بار هر شرایطی نمیرن، اما سرایداری میکنن خوبن
آدمایی که گریه می‌کنن خیلی خوبن
آدمایی که صداشون می‌لرزه خیییییییییییییلی خوب

نویسنده: ناشناس