ما
تازگیها پیاده اینور اونور رفتن من زیاد شده. طبق عادت زندگی 50 ساله خیلی وقتا یادم میره پشت چراغ قرمز عابر پیاده واسم.و خیلی وقتا دختر و پسر های جوونی رو می بینم که با یه کوله پشتی رو دوششون ایستادن و با نگاه مهربون و معنادارشون متوقفم می کنن.جوونهایی که حتی از این راه هم دارن حرفشون رو می زنن . می بینم که فشار های سیاسی هم نتونسته صداشون رو خفه کنه. یاد حرف سید می افتم که میگفت شبکه های اجتماعی راه های جدید ی پیدا می کنن. این جوونا دیکه به دستبند و علامت رنگی برای ابراز وجود اختیاج ندارن .دارن یاد می گیرن که با لحظه لحظه زندگی کردنشون اعلام کنن
"ما هستیم"
دیگه خدا هم نمی تونه اونا رو ندیده بگیره چه برسه به خلق خدا.
دمشون گرم و خدا یارشون.
Labels: همشهری ها توی خیابانهای شهر
posted by آدمهای خوب شهر at
10:00 AM
2 Comments:
مطلب خوب و جالبی بود ممنونم
که این اتحاد رو یادآوری کردید
By
Unknown, at 12:40 PM
نمیدونید این مطلب تا چه اندازه منو خوشحال کرد! توی تنهایی خودم فکر میکردم که باید از خودم شروع کنم: جهان پر از صلح رو، شادی رو، آزادی رو، برابری رو، جامعه ای که آدم ها توش آرامش داشته باشند رو! و همه ی اون چیزهای خوبی رو که همه آدما، صرف نظر از روشی که برای رسیدن بهش انتخاب میکنن، دلشون میخواد. برای همین همیشه سعی میکردم که نه تنها خودم قانون پشت چراغ صبر کنم، بلکه تا جاییکه می تونم به دیگران هم اهمیت این موضوع رو یادآوری کنم. وقتی مطلب شما رو خوندم بهم یادآوری شد که تنها نیستم؛ که تنها نیستیم! سپاس فراون
By
mehrnoush, at 9:03 AM
Post a Comment
<< Home