اتوسرویس عباسی
دو برادر عباسی دو تا آدم خوشروی مهربونن که یکی اهل شعر و ادبیاته و اون یکی اهل نقاشی. گاهی از کنار مغازه که رد شی می بینی که بساط رنگ و بومش هم براهه.
ماشین رو که ببری پیششون، کاری رو که لازم داره می کنن، کاری رو که لازم نداره می گن لازم نیست. کارتو سریع راه می اندازن. کارشون رو جدی می گیرن و با تو به عنوان یه مشتری برخورد می کنن که لطف کردی رفتی پیششون. برات توضیح می دن که هر چیزی چیه و اگه حواست رو جمع کنی، می شه که هربار باسواد تر از مغازه اشون بیای بیرون.
و آخر سر اینکه، یه کتری طلایی دارن که روی یه اجاق تک شعله قدیمی همیشه قل می زنه و هر بار بهت تعارف می کنن که یه چایی برات بریزن. من که تاحالا روم نشده بخورم. ولی هر بار کلی دلم می خواد!
Labels: پشت دخل
2 Comments:
اگر همه ما اینطوری بودیم چقدر خوب میشد
By Anonymous, at 7:01 AM
چه حس خوبی داشت این پست
By دوشیزه- متولد اسفند, at 4:32 AM
Post a Comment
<< Home