یک خانم

تو مسیری که هر روز میام سر کار، یه آقایی یه کلاه سبز میذاره رو سرش (یعنی من سیدم) و تکدی میکنه. قبلا از یکی از رفقا که البته خیلی هم آدم دقیق و مطمئنی  نیست شنیده بودم این آقا سید نیست و آدم شارلاتانیه. امروز سر راهم یه خانم محترم جلوی منو گرفته میگه داداش بی‌زحمت برو به این آقا بگو کلاه سبز رو از سرش برداره. من بهش گفتم ولی توجهی نمیکنه. شاید شما بگید گوش کرد. این کارش وهن پیامبر و امام‌هاس. گفتم خواهرم شاید واقعا نیازمند باشه پیر مرد. با کلی شور و حال داره منو مجاب میکنه که حتی اگه نیاز داشته باشه این کارش چنین نتیجه‌ای میده و از این‌جور صحبتا. شما برو تذکر بده منم اینجا وایسادم ببینم عکس‌العملش چیه. گفتم معذرت میخوام، من نمی‌تونم. خانمه با یه لبخند و نگاه مهربون که یه کم چاشنی ترحم داشت بنای بنیاد باورهام رو لرزوند. دوس داشتم تمام پول نقدی رو که همرام بود که اتفاقا امروز پول کمی هم نبود به پیرمرده بدم به جاش اون کلاه رو از سرش برداره؛ اما زبونم لال شده بود برای یه تذکر. دوس داشتم بگم آخه پدرجان حتی اگه به یه سری از ارزش‌ها اعتقاد نداری خوب لااقل برای شرافت انسانی، برای احترام به یه سری از آدما که این‌جور اتفاقا می‌سوزوندشون رعایت یه سری چیزها رو بکنید. خانمه رفت اون‌ور خیابون شاید منتظر یه آدم حسابی که انجام اون کار خوب روزی اون باشه. اینکه بعضی‌ها برای حفظ و پاس‌داشت یه سری از ارزش‌‌ها که علی‌الظاهر هیچ منفعت شخصی براشون نداره و کلی هم به درد سر میندازدشون اینقدر وقت صرف میکنن خیلی باشکوهه. باور کنید مناعت این خانم و نحوه رفتارش قابل وصف نیست. پاکی روحش و هرم دغدغه غیرکاسب‌کارانش هنوز داره میسوزوندم. 

نویسنده: aem