عابر پیاده

توی سر بالایی که پیچیدم داشت آرام آرام با کیسه های میوه توی دستش می رفت. کنارش ایستادم و از پنجره صدایش کردم :"خانم بفرمایید تا یه جایی برسونمتون."
زن نگاهی بهم کرد، اول لبخند زد و سرش را تا نیمه تکان داد که یعنی نه، بعد سربالایی را نگاه کرد و خندید و در حالیکه در ماشین را باز می کرد گفت دستت در نکنه.
سرم را چرخاندم که کنارم را نگاه کنم و راه بیفتم که دیدم زنی آن طرف خیابان برایم دست تکان می دهد. نگاهش که کردم با نگاهی که مهربانی ازش می بارید لبخندی زد و گفت :" خدا عمرت بده."
خوبی این آدم، که برای کاری که هیچ خیری به خودش  نرسانده بود از من تشکر می کرد چنان شادم کرد که تا برسم خانه لبخند از روی لبم نمی رفت.