درناهای رنگی و بچه های فروشنده

این را هم در گودر گردی هایم پیدا کردم. هر که هست دمش گرم:

کاغذهایی که محض تبلیغات سر چهارراه، توی خیابان می‏دهند دستم نمی‏ اندازم توی سطل.رهاشان نمی‏کنم توی
خیابان..می‏گذارمشان این کنارِ در ماشین..هر چند وقت به چند وقت درشان می ‏آورم، درنا درست میکنم باهاشان.پشت فرمان ماشین درنا ردیف است رنگ رنگی،از کاغذهای تبلیغات..چند وقت پیش سرِ یکی از همین چهاراراه ها پسرک آمد آدامس بدهد پشت شیشه، شیشه را دادم پایین که بش بگویم به کارم نمی‏آید که گفت اونا چیه...با اشتیاق بچه طورِ خیلی خووبی توی نگاش به درناها. یک رنگی رنگی ش را دادم بش، پرسیدم خوشگله؟سر تکان داد که خودت درست کردی؟ذوق زده بود.ذوق زده شدم.دوستش هم آمد که چی داری. چند وقت بعدتر توی ترافیک سرو دختر‏بچه آمد به هوای فروش دستمال‏ هاش و تکرار داستان درناها..یکبار توی پمپ‏ بنزین دادمان..تاحالا چهار پنج باری شده که درناهام را میدهم به بچه های پشت چراغ ها..بین ماشین ها.توی ماشین کناری..دلخوشی کوچکی‏ شده برای من..دیدن همان برقِ کودکی توی چشم‏هاشان..حالا می‏نشینم با کلی ذوق دُرنا درست می‏کنم. حواسم هست ور رنگی کاغذ بیفتد بیرون چون دیده ‏ام رنگیش را بیشتر دوس دارند....
دلم می‏خواست میشد همه ی بچه های دنیا را جمع کرد براشان درناهای رنگی هوا کرد..