يادمه اون موقع ها که هنوز خيابانه سيول تهران يه خيابونه خلوت و دورافتاده بود يه اقايي بود که با مشين دوو )ون موقع کمتر کسي اسم دوو رو هم شنيده بود( همه ملتو سوار مي كرد يادمه که قدم به قدم واسه همه ترمز ميزد تبعيض هم تو كارش نبود زن و مرد و کارگرو کارمند
دمش گرم بد از 10 سال هنوز قيافش و بوي ادکلنش تو ذهنمه
نویسنده:
علی
Labels: راننده ها
0 Comments:
Post a Comment
<< Home