کافه چهار میز (چار میز)

مغازه ایست کوچک زیر پل حافظ تقریبا روبروی امیرکبیر. اسمش وصف حالش است. چهار میز دارد و هر کدام چهار صندلی دورش است. دو زن می گردانندش. هر دو جوانند، یکی ولی بزرگتر از آن یکی است. غذاهایشان گوشت ندارد. منو را روی تحته سیاهی با گچ می نویسند و کاغذی اش را هم می دهند دستت. یک انباری مانند طبقه بالا دارند که که ازش نردبانی می آید پایین توی مغازه. بعضی چیزهایی را که از قبل پخته اند تویش نگه می دارند. آشپزخانه شان همان جا ته مغازه 3 متری است. می توانی بایستی جلوی شیشه و خیره شوی به دختری که با مهارت عجیبی سس های ماکارانی را توی ماهیتابه درست می کند و آخر سر هم ماکارانی را می ریزد رویش. هر سوالی ازش کنی با لبخند جواب می دهد ولی نگاهش از روی ماهیتابه و چراغ گاز نمی چرخد. انگار که نخواهد دقتش به هم بخورد. هر دو لبخند به چهره دارند و باهات حال و احوال می کنند و یک جوری صاف و ساده و واقعیند که از همان لحظه اول فکر می کنی رفتی خانه دوستی مهمانی.
حیف که اسم هایشان را یادم نمی آید. ولی از دست ندهید این گوشه دنج خیابان حافظ را.

پی نوشت: یکی ازخوانندگان نوشته بود اسم کافه چارمیز است. من چون مطمئن نیستم هر دو را گذاشتم. ممنون از عماد

پی نوشت 2: یکی دیگر از خوانندگان نوشته که جایشان عوض شده و رفته اند آن طرف خیابان توی یک کوچه. مغازه را هم حالا دو مرد می گردانند. باز هم ممنون بابت اطلاعات

پی نوشت 3: باز هم با تشکر از یکی از خوانندگان، دو خانم اصل کاری که اسم یکیشان رضوان است هنوز هستند و دو آقا هم کمکشان می کنند. کافه هم توی کوچه منتهی به مدرسه البرز است.