مولکولها و "جایی بهتر برای زندگی"

این ها هم باز نتیجه گودر گردی های من است.

وبلاگ گل مریم توی وبلاگش از کارهایی نوشته که در روز برای بهتر شدن زندگی خودش و اطرافیانش می کند. عنوان نوشته با این جمله شروع می شود "مولکول هستم". این هم چند نمونه اش است:

آشغال روی زمین نمی ریزم. از ماشین چیزی بیرون پرت نمی کنم. جیب هام همیشه پر از آشغاله. بعدا می ریزم تو سطل زباله

شیر آب رو بیخودی باز نمی ذارم. وقتی خونه گرمه، شوفاژهارو خاموش می کنم. چراغ های اضافی رو هم همینطور. این اخلاق فکر می کنم بازمونده زمان جنگه. ربطی به یارانه ها نداره.

زباله خشک و تر رو جدا می کنم در مبداء. البته مسئول زباله که میاد اونارو ببره دوباره با هم قاطی شون می کنه.  تلاشی در جهت تغییر این وضعیت نکرده ام.

نون های خشک و بیات رو می کوبم و می ریزم لب پنجره برای پرنده ها. تکه گوشت های باقیمانده در ظرف بچه هارو میریزم دور متاسفانه. گربه ای دور و برم ندارم.

  وبلاگ زادسرو هم این کار را ادامه داده و کارهایی را که خودش می کندبا عنوان "مولکول دیگری هستم" نوشته.مثلا:

برای عابر پیاده نگه می دارم تا رد شه.

اولین واکنشم به کسی که توی خیابون حواسش نیست بوق زدن نیست. 5 ثانیه دندون رو جیگر میذارم طرف به خودش میاد و راهشو میگیره میره.

تصادفات رانندگی رو تماشا نمی کنم. نه برام جذابه نه به من مربوطه . سعی می کنم مثل بچه آدم رد شم برم.

به آمبولانس و ماشین پلیس راه میدم که رد شن. بعدشم زبل بازی در نمیارم بندازم پشتشون که از راه اون استفاده کنم بگازم برم .

نویسنده زادسرو آخر نوشته اش پیشنهادی داده که به نظرم جالب بود:

"من فکر می کنم ما می تونیم یه کمپین راه بندازیم با همین مضمون: “جایی بهتر برای زندگی کردن”. می تونیم اسم و حتی آرم هم داشته باشیم. مثلا آرمشو روی ماشینامون بزینم . واسه اسم مثلا همین مولکول یا قطره اسمهای بدی نیستن. میشه یه مرامنامه تعیین کنیم و روی چند تا موضوع بدیهی و اولیه توافق کنیم که رعایتشون کنیم. یه مواردی مثل فرهنگ رانندگی یا توی صف وایسادن یا این چیزا. به نظرم بین نسل جوون خیلی می تونه تکثیر شه و طرفدار پیدا کنه."

به نظر من که خیلی ایده خوبیه. خیلی خیلی