یه خانوم خوب
---------------
به ثبت نام اینتر نتی برادرم نرسیدم ، باید حضورا به محل موسسه می رفتم ، ساعت 10 صبح بود ، قبل از ساعت یک جوابگو نبودند ، در لیستی که به در شیشه ای موسسه زده بودند اسمم را نوشتم، خیلی داغون بودم ، اگه تو اون ساعت دلخواهش ثبت نام نشه چی؟ این کلاس زبان از مدرسه برای خودش و مامان مهمتر بود،دوستم که حال و روز منو دید گفت که تا ساعت 1 نشینم اونجا و برم شرکتشون ..حدود ساعت 12 بود که برگشتم چشمتون روز بد نبینه لیست ما رو کنده بودن و به جای اون یک لیست تازه زده بودند که شماره من 127 شد..فشار روانی این قضیه از یک طرف و فکر ناراحتی مامان از طرف دیگه اونقد اذیتم کرد که نا خواسته اشک از چشمانم جاری می شد.. هر چی تلاش می کردم که نذارم دونه های اشک از چشمانم قل بخوره پائین ، انگار نه انگار مثل چی اشک می ریختم ..تمام اونهایی که از من دیر تر امده بودند کارشان انجام شده بود ..دیگه داشتم ناامید می شدم که یه خانومه زد یهم و گفت بده فیش و کارتشو من ببرم ، گفتم نه اولش و بعد اصرار کرد...خیالم راحت شد..از دفتر ثبت نام هم مرتب با موبایلش با من صحبت می کرد و خیلی مهربانانه ازم می خواست که اطلاعات برادرم رو تکمیل کنم...خیلی دوست داشتنی بود پائین که اومد فقط گفت دیگه گریه نکن ..

نویسنده:
ناشناس